ඉන්දියාවේ ගණිකා ගම්මාන සොයා ගිය ගමන | Indian prostitution villages | DW Documentary

“India’s prostitution villages | DW Documentary” නම් වාර්තා චිත්‍රපටය ඉන්දියාවේ ඇතැම් ගම්මානවල පවතින සංස්ථාගත ලිංගික ශ්‍රමය පිළිබඳව ගැඹුරු විමසුමක් සිදු කරයි. මෙම වාර්තාව, දිළිඳුකම, කුල ක්‍රමය සහ ඓතිහාසික සාධක මෙම තත්ත්වයට බලපා ඇති ආකාරය මනාව පැහැදිලි කරයි.

වෙනස් ලෝකයකට ගමනක්

ඉන්දියාවේ අගනුවර වන නවදිල්ලියේ සිට පැය තුනක පමණ දුරකින් පිහිටි මෙම ගම්මාන, බාහිර ලෝකයට වඩා බෙහෙවින් වෙනස් ය. රාජස්ථාන් ප්‍රාන්තයේ අල්වාර් දිස්ත්‍රික්කයේ පිහිටි GGBOI වැනි ගම්මාන ලිංගික ශ්‍රමය සඳහා ප්‍රසිද්ධියක් උසුලයි. මෙහිදී අපට හමුවන “අනීටා” (ආරක්ෂාව සඳහා නම වෙනස් කර ඇත) වැනි කාන්තාවන් තම පවුල් නඩත්තු කිරීම සඳහා මෙම වෘත්තිය තෝරාගෙන ඇත. ඇය මසකට රුපියල් 60,000 ත් 70,000 ත් (යුරෝ 750 ක් පමණ) අතර මුදලක් උපයන බව පවසයි. ඇය පවසන පරිදි, “මගේ පවුලේ වෙන කාටවත් රස්සාවක් හොයාගන්න බෑ. අපි හිටියේ බඩගින්නේ. අපිට ඔළුවට සෙවණක් ඕන, ගෙයක් හදාගන්න ඕන, නංගිව කසාද බන්දන්න ඕන.”

ණය උගුල සහ පරම්පරාගත වෘත්තිය

මෙම ප්‍රදේශවල බොහෝ පවුල් ණය උගුල්වල සිරවී සිටිති. ලිංගික ශ්‍රමය “වැඩක්” ලෙස නොසලකන බැවින් බැංකු ඔවුන්ට ණය ලබා නොදේ. එම නිසා අධික පොලී අනුපාත අයකරන ප්‍රාදේශීය ණය දෙන්නන් වෙත යොමුවීමට ඔවුන්ට සිදුවේ. මෙය ඔවුන් තව තවත් දිළිඳු බවට පත් කරයි.

“රෂ්නා” (නම වෙනස් කර ඇත) ද එවැනිම තත්වයකට මුහුණ පෑ තරුණියකි. ඇයගේ මව සහ නැන්දණිය මෙන්ම ඇයටද මෙම වෘත්තියට පිවිසීමට සිදුවූයේ පවුලේ ණය බර සහ දිළිඳුකම නිසාය. “මම පොඩි කාලේ ඉඳන්ම අපේ දුප්පත්කම මට තේරුණා. මගේ නංගිලා මල්ලිලා කෑම හිඟාකන්න වුණා. අපිට හරිහමන් ගෙයක්, ඉඩමක් තිබුණේ නෑ,” ඇය පවසයි. මුම්බායි වැනි නගරවල හෝටල්වල වැඩි මුදලක් උපයාගත හැකි බව දැනගත් ඇගේ මව දරුවන් තනිකර දමා එහි ගොස් ඇත. පසුව, පවුලේ බර කරටගත් රෂ්නා ද නියෝජිතයෙකු හරහා මුම්බායි වෙත ගොස් ඇත. DW වාර්තාවට අනුව, ඉන්දියාවේ වයස අවුරුදු 15 ත් 35 ත් අතර ලිංගික ශ්‍රමිකයන් මිලියන 3 ක් පමණ සිටින බව ඇස්තමේන්තු කර ඇත. ලිංගික ශ්‍රමය නීත්‍යානුකූල වුවද, ගණිකා නිවාස පවත්වාගෙන යාම සහ මිනිස් ජාවාරම නීති විරෝධී වේ.

රෂ්නා මුම්බායිහිදී දරුණු සේවාදායකයෙකු අතින් අපයෝජනයට ලක්වූ අයුරුද සිහිපත් කරයි. “එයා මට සල්ලි දුන්නෙත් නෑ. ඒ වෙනුවට මට හොඳටම ගැහුවා, මගේ ඇඳුම් පවා හොරකම් කළා.”

කුල ක්‍රමය සහ ඓතිහාසික පසුබිම

මෙම ගම්මානවල වෙසෙන ජනතාව කුල ධුරාවලියේ පහළම ස්ථරයට අයත් වීම නිසා සමාජ කොන්කිරීමකට ලක්ව සිටිති. නට්, බේඩියා, බන්ජාරා සහ කන්ජාර් වැනි මෙම ජන කොටස් සාම්ප්‍රදායිකව සංචාරක ගෝත්‍රිකයන් වූ අතර, ඔවුන් නර්තන ශිල්පීන්, විජ්ජාකරුවන්, සහ කඹ ඇවිදින්නන් ලෙස කටයුතු කළහ. ඔවුන්ගේ ජීවන රටාව සහ වෘත්තීන් නිසා, 1871 දී බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිත පාලනය විසින් “අපරාධකාරී ගෝත්‍රික පනත” (Criminal Tribes Act) යටතේ ඔවුන් අපරාධකරුවන් ලෙස නම් කරන ලදී. ඉන්දියාවේ නිදහසෙන් පසු මෙම පනත අහෝසි කළද, මෙම ගෝත්‍රිකයන් පිළිබඳව පවතින ඒකාකෘති මතවාද නිසා ඔවුන්ට වෙනත් වෘත්තීන්වල නියැලීමට හෝ ජීවනෝපාය මාර්ග සොයාගැනීමට නොහැකි වී ඇත.

එක් පිරිමි පුද්ගලයෙකු DW වාර්තාවට මෙසේ පවසයි: “ලොකු වෙනස්කම් කිරීමක් තියෙනවා. කවුරුත් අපිට හොඳ රස්සාවක් දෙන්න කැමති නෑ. එහෙම වුණොත් අපි මේ දුකින් ගොඩ එන්න පුළුවන්. මිනිස්සු ඒකට කැමති නෑ.” පාසලේදී පවා තමන් කුලය නිසා කොන්වූ බව ඔහු වැඩිදුරටත් සඳහන් කරයි.

වෙනස්වන සමාජ භූමිකාවන් සහ අභියෝග

මෙම තත්ත්වය තුළ කාන්තාවන් පවුලේ ප්‍රධාන ආදායම් උපයන්නන් බවට පත්වීමත් සමඟ ඇතැම් ස්ත්‍රී පුරුෂ සමාජභාවී භූමිකාවන් අභියෝගයට ලක්වී ඇත. “සල්ලි හොයන අය ශක්තිමත්. අපේ ගෑනු ශක්තිමත්. එයාලා පවුල නඩත්තු කරනවා, එයාලා තීරණ ගන්නවා,” එක් පිරිමියෙක් පවසයි. මෙම කාන්තාවන් පවුලට ආදායම් ගෙන ඒම, දේපළ ගොඩනැගීම සහ නිවාස ඉදිකිරීම සිදුකරයි. එසේම, පවුලේ ණය පියවීමටද ඔවුන්ට හැකිවී ඇත.

කෙසේ වෙතත්, ඇතැම් දරුවන් තම පියා කවුරුන්දැයි නොදැන සිටීම ගැටලුවක් වී ඇත. පියාගේ නම නොමැතිව නිල වශයෙන් ලියාපදිංචි වීමට නොහැකිවීම නිසා මෙම දරුවන් සමාජ ආරක්ෂණ පද්ධතිවලින් ගිලිහී යයි. ස්වාමිපුරුෂයන්, පියවරුන් සහ සහෝදරයන් මෙම වෙළඳාමට පහසුකම් සලසමින් ගෘහ කටයුතු සහ දරුවන් රැකබලා ගැනීම වැනි කාර්යයන්හි නිරත වන අවස්ථාද ඇත.

අධ්‍යාපනය තුළින් නැගෙන බලාපොරොත්තුව

මෙම දුෂ්කර ජීවිතයෙන් මිදීමට බොහෝ කාන්තාවන් කැමැත්තෙන් සිටිති. අනීටා විවාහයක් ගැන සිහින දකින අතර, රෂ්නා තම දරුවාට හොඳ අධ්‍යාපනයක් ලබාදීමට උත්සාහ කරයි. ගම්මානවල සෙමින් සිදුවන වෙනසක්ද දක්නට ලැබේ. ලිංගික ශ්‍රමය අවසන් කිරීම සඳහා ක්‍රියාත්මක වන රාජ්‍ය නොවන සංවිධානයක සහාය ලබන ගුඩ්ඩු නගර් නම් ගුරුවරයෙක් ළමයින්ට අධ්‍යාපනය ලබාදෙයි. “ව්‍යාකරණ පාඩමක් අද තියෙන්නේ,” ඔහු පවසයි. හොඳ අධ්‍යාපනයක් මගින් කාන්තාවන්ට ආරක්ෂිත රැකියා සොයාගැනීමට හැකිවනු ඇතැයි ඔහු විශ්වාස කරයි.

මෙම ප්‍රයත්නයන් දැනටමත් ඇතැම් පවුල්වලට සාර්ථක ප්‍රතිඵල ගෙනදී ඇත. එක් තරුණියක් පොලිස් සේවයට බැඳී ඇති අතර, තවත් පවුලක දරුවන් කිහිප දෙනෙකු වෛද්‍ය වෘත්තීන්හි නියැලෙයි. මෙම පවුල්වල කිසිදු කාන්තාවක් ලිංගික ශ්‍රමයේ නිරත නොවේ. ගුඩ්ඩු නගර් ද මෙම ගෝත්‍රයට අයත් අයෙකු වන අතර, ඔහුගේ ඥාතීන්ද ලිංගික වෙළඳාමේ නිරතවී ඇත. “අපේ සංචාරක ජීවන රටාව තමයි අපේ දුකට එක හේතුවක් වුණේ. මගේ සහෝදරයෝ හතර දෙනාගෙන් කවුරුත් ඉස්කෝලේ ගියේ නෑ,” ඔහු පවසයි.

“මගේ නම නැන්සි. මම දවසක ගුවන් සේවිකාවක් වෙන්න ආසයි,” එක් කුඩා දැරියක් තම සිහිනය පවසයි. අධ්‍යාපනය සහ තම අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ දැනුවත්භාවය තුළින් මෙම කාන්තාවන්ට අතීතයේ විලංගුවලින් මිදී යහපත් අනාගතයක් උදාකර ගත හැකිවනු ඇතැයි සියුම් බලාපොරොත්තුවක් මතුවේ.

(මූලාශ්‍රය: India’s prostitution villages | DW Documentary)